: به علت رشد درخواست کاربران شبکه‌های سلولی لزوم افزایش ظرفیت این شبکه‌ها همواره مطرح بوده است. شبکه‌های سلولی ناهمگون با به‌کارگیری ایستگاه‌های پایه کوچک در کنار ایستگاه‌های پایه ماکرو راه‌حلی کم‌هزینه و موثر برای این منظور می‌باشند. تفاوت ایستگاه‌های پایه در شبکه‌های چکیده کامل
: به علت رشد درخواست کاربران شبکه‌های سلولی لزوم افزایش ظرفیت این شبکه‌ها همواره مطرح بوده است. شبکه‌های سلولی ناهمگون با به‌کارگیری ایستگاه‌های پایه کوچک در کنار ایستگاه‌های پایه ماکرو راه‌حلی کم‌هزینه و موثر برای این منظور می‌باشند. تفاوت ایستگاه‌های پایه در شبکه‌های ناهمگون چالش‌های جدیدی در زمینه اختصاص سلول و مدیریت تداخل نسبت به شبکه‌های همگون ایجاد کرده است. لذا طراحی روش‌های جدید و کارامد اختصاص سلول و منابع در این شبکه‌ها از مسائل باز و در حال توسعه می‌باشد. در این مقاله با توجه به کارهای موجود لزوم ارائه راه‌حلی کارامد که با اختصاص همزمان سلول و زیرباند مناسب به پیشگیری از تداخل برای تمامی کاربران بپردازد، مطرح شده است. مدل تداخل پروتکل و روش‌های مدل‌سازی آن در شبکه‌های سلولی مورد بررسی قرار گرفته است. پس از مدل‌سازی سیستم، مسأله توأمان به صورت یک مسأله بهینه‌سازی عدد صحیح فرموله شده است. سپس با فرموله کردن مجدد مسأله و استفاده از تجزیه یک سطحی دوگان، الگوریتمی با پیچیدگی کارامد با پاسخ‌های نزدیک به بهینه بدست آورده می‌شود. سپس پروتکل توزیع‌شده مورد نظر ارائه شده که در آن هر کاربر و هر ایستگاه پایه تنها نیازمند اطلاعات محلی خود بوده و به صورت محلی تصمیم می‌گیرند. نتایچ شبیه‌سازی کارامدبودن راه حل پیشنهادی را تأیید می‌کند.
پرونده مقاله
