دراين مقاله به كمك تئوري اندازه دو روش براي رديابي مقاوم وروديهاي پلهاي در سيستمهاي غيرخطي همراه با نامعيني ساختاري ارائه ميشود. در ابتدا مسأله فوق به مسأله كنترل بهينه غيرخطي با افق زماني بينهايت تبديل شده و نحوه عملكرد مقاوم با دو ديدگاه مختلف تعريف ميشود. سپس با چکیده کامل
دراين مقاله به كمك تئوري اندازه دو روش براي رديابي مقاوم وروديهاي پلهاي در سيستمهاي غيرخطي همراه با نامعيني ساختاري ارائه ميشود. در ابتدا مسأله فوق به مسأله كنترل بهينه غيرخطي با افق زماني بينهايت تبديل شده و نحوه عملكرد مقاوم با دو ديدگاه مختلف تعريف ميشود. سپس با يك تغيير متغير مناسب، بازه زماني را به بازه متناهي تبديل ميكنيم. با اين تغيير متغير، يك مسأله متغير با زمان حاصل ميشود. با انتقال مسأله كنترل بهينه بدست آمده به فضاي اندازه نشان ميدهيم كه بايد يك اندازه بهينه كه متناظر يك مسأله برنامهريزي خطي با بعد بينهايت است، تعيين شود. سپس در مرحله بعد با تقريب مسأله برنامهريزي خطي با بعد بينهايت با يك مسأله برنامهريزي خطي با بعد متناهي تابع كنترل بهينه را كه بصورت قطعهاي ثابت است، بدست ميآوريم و با استفاده از آن تابع تبديل كنترلكننده با حل مسأله بهينهسازي ديگر تعيين ميشوند. نكته مهم ديگر در آزاد بودن حالتهاي نهايي است، كه باتغييرات مناسبي كه در مسأله برنامهريزي خطي منظور ميگردد، آنها را بدست ميآوريم
پرونده مقاله
